می‌دانستید یکی از مشکلاتی که در بسیاری از ارتباط ها دیده می شود، شکایت یکی یا هر دو طرف از درک نشدن است. یکی از عواملی که باعث می‌شود ما احساس کنیم درک نمی شویم، خوب گوش ندادن ما به طرف مقابل است. در این مقاله در مورد این موضوع به شما توضیح خواهیم داد.
گوش دادن واقعی کار راحتی نیست. اغلب همسران هنگامی که می خواهند به دیگری گوش دهند، به سادگی حواسشان پرت می شود و یا به جای گوش دادن پاسخ خود را در ذهنشان آماده و مرور می‌کنند. گاهی هم در صحبت های طرف مقابل به دنبال جمع کردن مدارکی برای اثبات نظر های خودشان هستند. گوش دادن از مهم ترین مهارت های ارتباطی است که باعث ایجاد صمیمیت در رابطه زوجین می شود. زمانی که به همسرتان خوب گوش می دهید او را بهتر درک می کنید. برای گوش دادن به همدلی کردن هم نیاز داریم. همدلی به این معناست که علایق، نیازها و قضاوت های خود را برای لحظاتی کنار بگذاریم و به رابطه از دید همسرمان نگاه کنیم. گوش دادن نوعی تشکر از همسرتان است، چرا که به او می گویید من به تو توجه دارم و برایم مهم است که بدانم چه فکری، چه احساسی و چه نیازی داری. هنگام گوش دادن ممکن است با موانعی روبرو شویم که آگاه شدن از آن‌ها ممکن است باعث شود ما حواس‌مان به آن‌ها بیشتر باشد.
موانع گوش دادن:
مرور ذهنی: زمانی که هنگام صحبت های طرف مقابل، جواب های خود را در ذهن مرور می‌کنید و همین باعث می‌شود که به همسرتان گوش نکنید.
مثلاً من به او خواهم گفت …
بعد ممکن است او چنین جوابی را بدهد…
بعد من این جواب را خواهم داد …
ذهن خوانی: زمانی که تلاش می کنید منظور واقعی طرف مقابل را از قبل در ذهن خود پیدا کنید. کسانی که ذهن خوانی می کنند به نشانه های جزئی مثل لحن صدا، حالت چهره و وضعیت بدنی اهمیت بسیاری می دهند. این که شما به فرض ها و فرضیات خود توجه می کنید، باعث می شود محتوای واقعی آنچه که همسرتان می گوید را نادیده بگیرید.
قضاوت کردن: هنگامی که به خاطر برخی از قضاوت های منفی به همسر خود گوش نمی دهید. مثلاً فکر می کنید همسر شما فردی خودخواه است و همین باعث می‌شود که تا او شروع به صحبت کردن بکند، این برچسب را به او بزنید و به او گوش ندهید. اگر هم گوش کنید برای این است که مدارک جدیدی دال بر خودخواه بودن او از صحبت هایش بیرون بکشید.
نصیحت کردن: زمان هایی که شما تمایل دارید بگویید طرف مقابل چه کاری باید انجام بدهد. ارائه راه حل درست و تمایل تان برای روبه راه کردن امور، مانع می شود تا به حرف های همسرتان گوش دهید.
رویا پردازی: زمانی که هنگام صحبت کردن طرف مقابل، غرق در تخیلات خودتان می شوید و فقط در ظاهر به او گوش می دهید. این مورد نشان می دهد که شما در زمان حال حضور ندارید.
بحث کردن: در این حالت شما فقط به منظور مخالفت و بحث به همسرتان گوش می دهید، موضع دفاعی می‌گیرید و بدون اینکه به حرف‌های او توجه کنید از خود دفاع می کنید.
عوض کردن موضوع: وقتی که طرف مقابل شما در مورد موضوعی با شما صحبت می‌کند و شما آگاهانه یا ناآگاهانه موضوع را عوض می‌کنید. در این موقعیت ها بهتر است توجه کنید چه چیزی باعث می شود نخواهید به او گوش دهید. همیشه بر حق بودن: زمانی که طرف مقابل به شما بگوید که حق با شما نیست، دیگر به حرف های او گوش نمی دهید. معمولاً فکر می کنید که خودتان درست می گویید و دیگران هم باید مثل شما فکر و رفتار کنند.
انتخاب گزینشی: زمانی که به برخی از صحبت های همسرتان گوش می دهید و به برخی دیگر گوش نمی دهید. مثلاً هنگامی که در مورد برخی موضوعات خاص صحبت می‌کند، به او گوش نمی دهید یا زمانی که برخی احساسات ناخوشایند را تجربه می کند، نمی‌توانید به صحبت هایش گوش کنید.
آرام کردن اوضاع: به سرعت با گفته های طرف مقابل موافقت می کنید. معمولاً نگران هستید که همسرتان از شما ناامید شود و شما را فردی حمایتگر و موافق نداند، اما با این کار شما فرصت بیان کامل افکار، احساسات و نیازهایش را از او می گیرید. گاهی فقط نیاز است به او گوش دهید و هیچ پاسخی ندهید.
بهتر است موانع گوش دادن خود را در موقعیت های مختلف پیدا کنید و به این سوالات توجه کنید:
از کدام موانع بیشتر استفاده می کنید؟
معمولا گوش دادن به چه موضوعاتی برای شما سخت است؟
آیا در موقعیت های مشابه با موانع رو به رو می شوید؟
گوش دادن فعال چیست؟
زمانی که ما با توجه تمام و کمال به طرف مقابل گوش می‌دهیم و هدفمان فقط و فقط درک کردن اوست، گوش دادن فعال اتفاق می افتد. برای این که ارتباطی شفاف داشته باشید، بهتر است که با برخی از تکنیک هایی که به شما کمک می کند تا بهتر گوش دهید آشنا شوید.
نقل بیان: زمانی که همسرتان مطلبی را به شما می گوید و شما برای این که اطمینان حاصل کنید تا صحبت های او را درست دریافت کرده‌اید، با جملات خودتان دوباره گفته های او را تکرار کنید. این قسمت مهم ترین بخش از گوش دادن فعال است. می توانید از جملات زیر استفاده کنید:
درست فهمیدم که…
گفتی که…
منظورت اینه که …
شفاف سازی: نقل بیان کردن ما را به سمت شفاف سازی می برد. ما برای این که متوجه شویم منظور طرف مقابل را درست یا اشتباه دریافت کرده ایم، از او سوالاتی با هدف شفاف سازی و رفع ابهام می پرسیم. می توانید در مورد احساسات، افکار و نیازهای فعلی طرف مقابل از او سوال کنید.
پاسخ دادن بعد از مراحل بالا: زمانی که متوجه منظور طرف مقابل شدید و دیگر ابهامی وجود نداشت، با آرامش و بدون سرزنش کردن، افکار، احساسات و نیازهای خود را بیان کنید و در مورد تجربه درونی خود توضیح دهید. پاسخ دادن این مزیت را دارد که فرصت دیگری برای بررسی آن چه دریافت کرده‌اید، ایجاد می کنید و می توانید سوء تفاهم ها را برطرف کنید و به همسرتان اطلاعاتی در زمینه صحبت ها و رفتارهایش ارائه دهید. این گونه او هم می تواند از صحبت های شما اطلاعاتی را کسب کند. پاسخ دادن بهتر است بدون فاصله اتفاق بیفتد. همچنین صادقانه باشد یعنی از بیان افکار و احساسات خود ترس و نگرانی نداشته باشید. اگر شما تلاش کنید تا صحبت های خود را بدون سرزنش و دفاعی بودن بیان کنید، احتمال این که طرف مقابل صحبت های شما را درک نکند، بسیار کم است. مورد بعدی حمایتی بودن است. بهتر است است برای بیان نکته‌های منفی، به صورت منعطف روش هایی را پیدا کنید تا طرف مقابل بدون این که ناراحت شود متوجه منظور شما بشود. مثلاً به جای این که بگویید مسیر بدی را انتخاب کردی، بگویید فکر می کنم آن مسیر دیگر ترافیک کمتری داشت.
گوش دادن فقط این نیست که هنگام حرف زدن ساکت باشیم، بلکه مهارتی است که نیاز است همه ما برای داشتن ارتباطاتی بهتر آن را یاد بگیریم و تمرین کنیم.
خیلی ممنونم از شما خانوم دکتر بله گوش دادن مهارتیه که خیلی از ما نداریم و بایستی در خودمون تقویت کنیم 👏😔